Nasza pomoc w Iraku

JAK MOŻNA POMÓC?

Każda, nawet najmniejsza, pomoc jest ważna i potrzebna w obliczu tego dramatu. Projekt można wspierać wpłacając darowizny na konto Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie z dopiskiem „Irak”:

ING Bank Śląski o/ Warszawa
31 1050 1025 1000 0022 8674 7759

PKO BP Oddział 6 w Warszawie
65 1020 1068 0000 1502 0147 7132

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie
ul. Wiertnicza 142
02-952 Warszawa

Korzystając z serwisu
Dotpay S.A przekaż ofiarę
na Irak

Chcę pomóc

Za wszelką hojność i życzliwość składamy serdeczne „Bóg zapłać”.

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie wraz z przywódcami Kościoła, z którymi blisko współpracuje, zebrało dowody na ludobójstwo chrześcijan i innych mniejszości, dokonane przez islamską grupę terrorystyczną Daesh (ISIS) zarówno przed, jak i w trakcie przedstawianego okresu. Raporty ujawniły akty agresji dokonywane przez islamskich bojowników, będące urzeczywistnieniem ich zamiarów wyeliminowania chrześcijaństwa na obszarach znajdujących się pod ich kontrolą. Wnioski te potwierdził miejscowy rekonesans i ocena projektu przedstawicieli PKWP na wspomnianych terenach, szczególnie tych niedawno opuszczonych przez Daesh. Oceniając wyniki tych wizyt, ks. dr Andrzej Halemba, koordynator projektów PKWP na Bliskim Wschodzie, stwierdził: „Nie ulega wątpliwości, że Daesh dokonało ludobójstwa na irackich chrześcijanach. Nie była to tylko fizyczna eksterminacja; popełnione zbrodnie spełniają warunki wynikające z definicji prawnej zawartej w Międzynarodowej Konwencji ONZ z 1948 r.” .

Dziś wiadomo już, że na terenach zajętych przez Daesh od czerwca 2014 r. z Mosulem i pobliską Równiną Niniwy, regionami zamieszkiwanymi niegdyś przez znaczną liczbę chrześcijan i innych mniejszości, zrealizowano kompleksowy program wykorzenienia obecności Kościoła. Władze Daesh zwykle stawiały chrześcijan przed wyborem: islam, grzywna lub ”śmierć od miecza” . W następstwie odpływ ludności spowodował niemalże zupełne zniknięcie chrześcijan. Podobnie systematycznie bezczeszczono kościoły. Niektóre zostały zniszczone, a inne przekształcone w bazy wojskowe, więzienia i zbrojownie. Zdewastowano ołtarze, pozbawiono głów posągi, pisano bluźniercze graffiti, a groby chrześcijańskie sprofanowano, rozrzucając ich zawartość - łącznie ze szczątkami zmarłych.

Miejscowa chrześcijanka Manal Matti opowiedziała PKWP o „zniszczeniach spowodowanych przez dżihadystów”, między innymi o zbezczeszczeniu kościoła Niepokalanego Poczęcia w Karakosz, ostatnim chrześcijańskim mieście w Iraku (przed jego zajęciem w lecie 2014 r.). Z jej relacji, „dżihadyści wykorzystali kościół jako strzelnicę, a figury jako cele” . W syryjskim kościele katolickim p.w. św. Jerzego w mieście utworzono prowizoryczną fabrykę bomb. Ekstremiści kreślili plany bitew na murach kościoła. Inny chrześcijanin, Louis Petrus, powrócił na początku stycznia 2017 r. do Karakosz po ucieczce przed inwazją Daesh w sierpniu 2014 r. Relacjonował: „Terroryści Daesh zniszczyli wiele moich dóbr (...). Liczne domy zostały spalone, a nawet całkowicie zburzone”.

Gdy Daesh wycofało się z północnego Iraku pod koniec 2016 roku, zaczęły pojawiać się nowe wieści o chrześcijańskich prześladowaniach. Rozmawiając z PKWP 16-letni Ismail opisał, jak bojownicy Daesh grozili mu śmiercią za odmowę przejścia na islam i pobili go za noszenie krzyżyka na szyi . Jednym z niewielu chrześcijan, którzy nie opuścili Karakosz podczas okupacji Daesh, była starsza iracka chrześcijanka Zarefa, która pozostała, by pielęgnować umierającego męża. Po jego śmierci ekstremiści znaleźli krucyfiks i mierząc do niej z pistoletu zmusili ją do plucia na krzyż. Następnie próbowali zmusić ją do nawrócenia, również pod groźbą śmierci przez rozstrzelanie (patrz: styczeń 2017 r) . Chrześcijańskie kobiety Barnadet i Sabria pozostały w niegdyś chrześcijańskim mieście Tall Kajf na północny wschód od Mosulu podczas okupacji Daesh. . Mieszkanie Sabrii zostało splądrowane przez bojowników, a ona spędziła dwa lata śpiąc na materacu na podłodze.

Pomoc PKWP w Iraku w latach 2011-2020

Przemoc Daesh spowodowała masową migrację chrześcijan. Skala odpływu ludności grozi zniknięciem chrześcijaństwa z Iraku. Kościół, którego korzenie zgodnie z tradycją sięgają pierwszego wieku naszej ery, jest zagrożony wyginięciem nie tylko w wyniku przymusowych wysiedleń, ale także z powodu utraty poczucia bezpieczeństwa wśród pozostałych chrześcijan obawiających się o swoje życie. Wiele przesiedlonych rodzin opuściło kraj uważając, że w Iraku nie ma przyszłości, a sytuacja pozostaje tak niestabilna, że trudno jest dokładnie oszacować liczbę chrześcijan pozostających w kraju. Według jednego szacunku w Iraku od 2015 r. nękana społeczność chrześcijańska zmniejszyła się z 300 tys. do nawet 150 tys . O ile tendencja ta się nie zmieni, wiele wskazuje na nieuchronny koniec chrześcijaństwa w Iraku, co może nastąpić nawet w ciągu najbliższych trzech lat. Arcybiskup Baszar Warda z Irbilu w północnym Iraku stwierdził w maju 2017 r., że aż 100 tysięcy chrześcijan zostało przesiedlonych z kurdyjskiego północnego Iraku . Przemawiając do brytyjskiego parlamentu, koordynator programu pomocy dla archidiecezji chaldejskiej w Irbilu Stephen Rasche przestrzegał: „Kończy nam się czas na zapewnienie przyszłości dla przesiedlonych chrześcijan, którymi się opiekujemy. Podatność społeczności chrześcijańskiej na zniknięcie z Iraku jest ogromna”.

Większość przesiedlonych chrześcijan szukała schronienia w mieście Irbil. W czerwcu 2017 r. około 12 tys. zarejestrowanych rodzin (około 95 tys. osób), w większości chrześcijan, ale także innych mniejszości, znajdowało się pod opieką komisji międzywyznaniowej kierowanej przez Kościół chaldejski. Poseł Rasche podkreślił, że ONZ nie przyznało żadnych funduszy z wyjątkiem niewielkiej kwoty wkrótce po przybyciu wysiedlonych osób . Zdecydowana większość funduszy pochodzi od chrześcijańskich organizacji charytatywnych, z czego ponad połowa pochodzi od Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie .

W marcu 2017 r. Kościoły syryjsko-katolickie, syryjskie ortodoksyjne, katolickie i chaldejskie utworzyły Komitet Odbudowy Niniwy w celu wprowadzenia w życie planów odbudowy lub naprawy prawie 13 tys. domów na Równinie Niniwy. Badania PKWP pokazały, że liczba przesiedlonych chrześcijan, deklarujących zamiar powrotu, wzrosła z 3,2% w listopadzie do 41% w lutym 2016 r. Do maja 2017 roku około 700 chrześcijan powróciło do Teleskuf, wioski o względnie niewielkich szkodach po krótkich okresach pod kontrolą Daesh. Jej położenie w pobliżu miasta Irbil zapewniło większe bezpieczeństwo niż inne części Równiny Niniwy. W styczniu 2017 roku była to pierwsza wioska, do której powróciły wysiedlone rodziny z Równiny Niniwy.