Pakistan: "Chrześcijanie Pakistanu są mistrzami miłosierdzia".

Sebastian Francis Shaw jest biskupem Lahore, największej diecezji w całym Pakistanie. Franciszkanin, członek Zakonu Braci Mniejszych, stoi na czele diecezji obejmującej ponad 450 tysięcy katolików w stolicy regionu Pendżab. W wywiadzie opowiada o minionym roku oraz o planach na nowy rok.

Rok 2016 był trudny dla pakistańskich chrześcijan, ponieważ doświadczyli oni jednego z najgorszych ataków dżihadystów. W Niedzielę Wielkanocną islamski terrorysta wysadził się w parku Gulsan Iqbal w Lahore, zabijając 78 osób i raniąc ponad 300. Ale był to też rok nadziei. Rok Miłosierdzia zainicjowany przez Franciszka został przeżyty z wielką intensywnością przez katolików w Pakistanie.

PKWP: Jaka jest obecna sytuacja w Lahore?

Abp Sebastian Shaw: Wydaje się, że jest trochę lepiej. Zapewniono lepsze bezpieczeństwo naszym uroczystościom religijnym. Ludzie są pogodni i zmotywowani. Przygotowali się duchowo na święta Bożego Narodzenia, i są bardzo zadowoleni, że mogli wziąć udział we wszystkich uroczystościach związanych z tym świętem. Jednocześnie są nieco przestraszeni, ponieważ, mając na uwadze atak z Wielkanocy, obawiają się że taki atak może zostać teraz powtórzony.

W jaki sposób ludzie świętują Boże Narodzenie w Pakistanie?

Ozdabiają swoje domy gwiazdami, a 16 grudnia zaczyna się świąteczna nowenna. I oczywiście, w tym przedświątecznym czasie robią również zakupy, jak wszędzie na świecie.

Jaki jest sens gwiazd, które chrześcijanie w Pakistanie zakładają na Boże Narodzenie?

W Pakistanie chrześcijanie umieszczają gwiazdy w swoich domach, na ulicach, w kościołach i szkołach, aby pokazać, że Jezus Chrystus jest Światłem, które przyszło na świat i wyrażają nadzieję, że w tym świetle zniknie ciemność. Ciemność oznacza wojny i dyskryminację. Potrzebujemy światła Chrystusa, aby oświetlić nasze ścieżki życiowe i w ten sposób ciemność może zostać pokonana. Dlatego wystawiamy gwiazdy jako symbol naszej wiary w Chrystusa.

Jakie znaczenie mają Pakistańscy chrześcijanie dla Kościoła i dla reszty świata?

Pakistan jest w przeważającej mierze krajem muzułmańskim zamieszkałym przez około 190 milionów ludzi, wśród których chrześcijanie stanowią zaledwie 2 proc. Jesteśmy bardzo małą mniejszością, ale jednocześnie jesteśmy bardzo żywym Kościołem. Zdecydowana większość chrześcijan jest bardzo biedna, ale jednocześnie bardzo bogata w wierze. Chrześcijanie naprawdę są bardzo zainteresowani słowem Bożym, a osoby świeckie są bardzo zaangażowane w dzieło katechizacji, pomagając młodzieży i małżeństwom żyć wiarą. Na przykład Rok Miłosierdzia był bardzo szczególnym czasem. Chrześcijanie z Pakistanu są mistrzami miłosierdzia. Pamiętam, że pewnego dnia, po odprawieniu Mszy św. podszedłem do małżeństwa, aby dać im moje błogosławieństwo. Powiedzieli mi, że moje kazanie na temat miłosierdzia i przebaczenia pomogło im bardzo, ponieważ stracili syna we wspomnianym zamachu, a teraz wybaczyli zamachowcowi-samobójcy.

Jak Ksiądz Arcybiskup ocenia rok 2016?

Rok Miłosierdzia był wielkim błogosławieństwem dla całego Kościoła, a zwłaszcza dla Kościoła w Pakistanie. Uczestniczyliśmy w wielu międzyreligijnych spotkaniach. Przekazujemy podziękowania Papieżowi za ten rok łaski i za modlitwy i pomoc wielu ludzi, którzy przypomnieli nam, że chrześcijanie w Pakistanie nie są osamotnieni.

Jakie są relacje z innymi grupami religijnymi?

Teraz jest czas zwiększenia dialogu między religiami, zwłaszcza z islamem, który rozwija się znacznie, w tym w Europie. Jestem bardzo dumny z dobrych stosunków, jakie mamy z przywódcami innych religii. Świętujemy nawzajem różne święta; muzułmanie świętują z nami Boże Narodzenie, a my świętujemy z nimi zakończenie Ramadanu. Jednak, aby dialog był rzeczywistym dialogiem, ważne jest, aby nasi młodzi ludzie dobrze znali słowo Boże. Ważne jest również, aby istniała jedność wśród chrześcijan. Ważne jest, aby czytając Biblię, nie uczyć się jej na pamięć, ale aby wprowadzać zawartą w niej treść w życie poprzez miłość do bliźniego.

Jakie są podstawowe potrzeby Kościoła w Pakistanie?

Ważna jest dla nas edukacja. W szczególności chcielibyśmy umożliwić młodym chrześcijanom pójście na uniwersytety. Jest to bardzo trudne, ponieważ wymaga to dużych nakładów pieniężnych a rodziny chrześcijańskie są bardzo biedne. Musimy także odbudować kościoły i stacje misyjne. Musimy odnowić nasze seminarium. Mamy wiele powołań i musimy również rozbudować nasze seminarium. Obecnie mamy 34 młodych mężczyzn w Niższym Seminarium, z których 12 studiuje filozofię, a 10 teologię.

Jakie znaczenie dla Kościoła w Pakistanie na pomoc ze strony PKWP?

Jesteśmy bardzo zadowoleni z tej pomocy i bardzo wdzięczni. Dzięki niej mogliśmy odbudować kościół, nie tylko w postaci budynków, ale i duchowo, niosąc nadzieję i wiarę. Jesteśmy zwłaszcza wdzięczni za pomoc w szkoleniu katechetów, za materiały katechetyczne takie jak Biblia w języku urdu. Proszę Chrystusa, który przyszedł na świat, aby błogosławił wszystkie rodziny. Modlę się za nie i życzę im dobrobytu i pokoju.

Autor: Josue Villalon

Tłumaczenie: Wiesław Knapik