Dzień Ofiarodawców PKWP

24 czerwca 2022, uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Zdj. ACN International / Pomoc finansowa PKWP na 8 obozów rekolekcyjnych dla 865 dzieci i młodzieży latem 2021 r.; Syria.

W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, którą w tym roku będziemy obchodzić 24 czerwca, Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie (ACN International) obchodzi „Dzień Ofiarodawców”. Pracownicy wraz z partnerami projektów Stowarzyszenia z całego świata, wśród których są tysiące biskupów, księży, osób zakonnych i świeckich zaangażowanych w posługę duszpasterską, pragną w szczególny sposób podziękować tego dnia wszystkim Dobroczyńcom PKWP za ich wierne wsparcie.

Ofiarodawcy, od najmniejszych do największych, tworzą duchową rodzinę Papieskiego Stowarzyszenia. Są oni „ukrytym sercem” i „motorem napędowym” jego duszpasterskiej misji i działalności. Bez serca, wewnętrznego źródła miłości, nie możemy uczynić nic prawdziwie dobrego. Tylko miłość otwiera nasze serce, abyśmy mogli przynosić owoce i aby te owoce były trwałe (por. J 15, 16). Dobroczyńcy PKWP niosąc pomoc potrzebującym i ubogim, naśladują miłość Serca Jezusowego, która zwyciężyła zło na świecie i daje nam życie wieczne.

Zdj. ACN International / Pomoc finansowa w zakupie nowego samochodu - Toyoty Land Cruiser – dla parafii Sainte Maria Goretti de Chambellan, 2021; Haiti.

Prawdopodobnie najwcześniejszym biblijnym obrazem Serca Jezusa jest Chrystus Dobry Pasterz. Szuka On każdej owcy i troszczy się o nią. Podnosi ją na swoich ramionach i przyciska do swojego serca. Jest to również podstawa duszpasterskiego charakteru projektów PKWP. Poprzez swoje Najświętsze Serce Jezus objawia nam tajemnicę dobroci Boga wobec wszystkich ludzi. Od Niego uczymy się traktować naszych bliźnich z miłosierdziem i widzieć w nich samego Jezusa. On tak bardzo kocha każdego człowieka, że może powiedzieć: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Dzieła miłosierdzia najgłębiej jednoczą nas z Sercem Jezusa. Miłosierdzie (Misericordia) oznacza mieć serce dla cierpiących, potrzebujących, słabych i zranionych. Dlatego właśnie w uroczystość Najświętszego Serca Jezusa pragniemy dziękować Bogu za hojność naszych Ofiarodawców i wraz z naszymi partnerami projektów modlić się za nich, ich rodziny i w ich intencjach.

Większość Dobroczyńców pomaga PKWP w sposób ukryty, a ich dar jest podyktowany wiarą w Bożą miłość. Ufność Sercu Zbawiciela nadaje niezmierzoną, odkupieńczą wartość każdemu darowi, bez względu na to, czy jest on mały, czy duży. Wielu z naszych Ofiarodawców jest podobnych do ubogiej wdowy z Ewangelii. Wrzuciła ona do skarbca świątyni tylko dwie drobne monety, ale to właśnie o niej Jezus powiedział, że wniosła więcej niż wszyscy inni (por. Mk 12, 41-44). Tak więc Dobroczyńcy przekazują Kościołowi cierpiącemu nie tylko swoje ofiary pieniężne, ale także swoje modlitwy, swoją wiarę, a nawet swoje cierpienia i choroby, które przyjmują z ufnością Bogu i ofiarują dla dobra innych. W ten sposób działalność charytatywna Kościoła staje się drogocennym skarbem, który się nie zmniejsza, skarbem, który się nie zużywa i nie niszczy go mól (por. Łk 12, 33). Chcemy, aby ten prawdziwy skarb w niebie stawał się coraz większy przez cześć i miłość do Serca Jezusa oraz prosić Pana: „Jezu cichy i pokornego Serca, uczyń serce moje według Serca Twego”.

Zdj. ACN International / Pomoc finansowa na opiekę zdrowotną i ochronę przed Covid-19 dla Sióstr Miłosierdzia Świętego Krzyża, Prowincja Centralna, czerwiec - listopad 2021; Indie.

Święta siostra Faustyna Kowalska napisała w swoim dzienniczku (nr 163) piękną modlitwę o miłosierną miłość Serca Jezusowego. Modlitwa ta wyraża istotną wewnętrzną motywację hojnej pomocy naszych Dobroczyńców i misji PKWP:

Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich.

Dopomóż mi do tego, o Panie, aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą.

Dopomóż mi, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich.

Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia.

Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace.

Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim.

Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego. Obcować będę szczerze nawet z tymi, o których wiem, że nadużywać będą dobroci mojej, a sama zamknę się w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa. O własnych cierpieniach będę milczeć.

Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój. AMEN.

Tekst: ks. Martin M. Barta, Asystent Kościelny.