Wdzięczność Mozambijczyków
„Pragniemy nieść dobrą nowinę i radość Ewangelii” – siostry zakonne po 40 latach znów w diecezji Tete.
Kiedy Małe Siostry Maryi Niepokalanej przybyły do Dómuè w diecezji Tete na północnym-wschodzie Mozambiku, mieszkańcy wyszli na ulice, aby świętować. Skąd ten entuzjazm? To pierwsze siostry zakonne, które będą pracować w tej części kraju po 40 latach przerwy. Ostatnie zgromadzenie żeńskie opuściło ten region z powodu antykatolickiej wrogości, jaka nastąpiła po uzyskaniu niepodległości od Portugalii w 1975 r., a także późniejszej brutalnej wojny domowej, co czyni powrót sióstr jeszcze bardziej znaczącym.
Małe Siostry zostały przyjęte przez lokalny Kościół z wielką radością. Były wręcz oszołomione i poruszone przyjęciem, jakie im zgotowano. – Móc widzieć, jak bardzo ludzie czekali na naszą obecność, przerosło nasze oczekiwania. Powitano nas bardzo prosto, a jednocześnie bardzo hojne – mówi siostra Mirian dos Santos, nie mogąc ukryć wzruszenia. Oprócz niej do Dómuè przyjechały też siostry Ana Cláudia Melo i Rita Nascimento, a także postulantka Agnélia Porto.
– Pragnęliśmy tego od dawna, a nawet o czym marzyliśmy. Teraz wreszcie stało się to faktem – powiedział biskup Diamantino Antunes z Tete, który uważa, że przybycie sióstr jest opatrznościowe. Zadaniem zakonnic będzie zwyczajna praca duszpasterska, taka jak katecheza i formacja dla ponad 100 liderów wspólnot, z których niektórzy mieszkają bardzo daleko. – Jesteśmy tutaj, aby służyć w każdy możliwy sposób i pragniemy nieść dobrą nowinę i radość Ewangelii tym prostym ludziom, którzy pragną Boga – wyjaśnia siostra Rita.
W Dómuè jest wiele ubóstwa. Siostry nie zdążyły jeszcze ocenić najpilniejszych potrzeb, a już zdały sobie sprawę, że będą potrzebować pomocy. – Parafia jest biedna i liczy ponad 100 wspólnot rozsianych po bliższej i dalszej okolicy. Potrzebujemy na przykład pojazdu, aby móc dotrzeć do bardziej odległych wiosek. Wiemy, że to będzie trudna praca, ale ufamy Bogu i jesteśmy świadome, że to Jego misja, a my jesteśmy tylko kruchymi narzędziami w Jego rękach – mówi siostra Mirian, która pochodzi z Brazylii. – Prosimy wszystkich o modlitwę w intencji powodzenia tej nowej misji.
Obecność sióstr w tym regionie Mozambiku jest znakiem tego, jak ważna jest międzynarodowa pomoc w podtrzymywaniu pracy i misji Kościoła. Chociaż PKWP nie pomaga jeszcze bezpośrednio Małym Siostrom, w ciągu ostatnich pięciu lat Papieskie Stowarzyszenie wsparło w diecezji Tete 20 projektów, które zdaniem biskupa Diamantino są bardzo ważne. – PKWP pomaga na wiele sposobów: w formacji seminarzystów, wspierając odbudowę infrastruktury, budując kaplice, kupując pojazdy, a ostatnio w zakupie sprzętu dla naszej diecezjalnej stacji radiowej, abyśmy mogli ulepszyć nasze audycje – wymienia duchowny. – Dziękuję wszystkim dobroczyńcom i wszystkim tym, dzięki którym misja Pomocy Kościołowi w Potrzebie jest możliwa.