„Wychowani na tej i dla tej ziemi”. Świadectwo pokoju

Mówią o pokoju, choć w ich domu trwa rywalizacja o to, kto bardziej będzie w stanie zranić drugiego. Wielu z nich, przytłoczonych obrazem pustych ulic i zamkniętych sklepów, dalej żyje w Ziemi Świętej. Pozostanie w swoim domu to dla nich misja, by wśród podziałów szukać pomostów. Świadectwo pokoju, jakie niosą chrześcijanie, nagłaśnia Pomoc Kościołowi w Potrzebie.

Ziemia Święta, podzielona murem, a po obu stronach chrześcijanie. W Betlejem przytłoczeni obrazem pustych ulic, bo bez pielgrzymów nie mają po co otwierać swoich sklepów. W Jerozolimie spragnieni, by znowu usłyszeć polskie pieśni na Via Dolorosa. Ks. prof. Waldemar Cisło pojechał do nich przed Wielkanocą. Był po jednej i drugiej stronie muru. Wysłał im komunikat, że Ziemia Święta potrzebuje ich świadectwa.

„Docierają do nas informacje o co najmniej kilkudziesięciu rodzinach, które myślą o tym, by wyjechać. Jeśli przez kryzys chrześcijanie zostali zmuszeni do tego, by żyć z oszczędności, to nie jest to przecież skarbonka bez dna” – wyjaśnia wykładowca UKSW.

O. Jerzy Kraj OFM, dyrektor Centrum Informacji Chrześcijańskiej w Jerozolimie, przypomina, że chrześcijanie żyją w dwóch społecznościach: izraelskiej i arabskiej, których relacje nazwał rywalizacją o to, kto będzie w stanie bardziej zranić drugiego. „Dlatego można użyć określenia, że chrześcijanie znaleźli się między młotem a kowadłem. Starają się tak żyć, by tym, którzy oddalili się od siebie, pokazać drogę spotkania” – zauważa o. Kraj.

Ewa Rishmawi, która w Betlejem mieszka od 36 lat, w rozmowie z Pomocą Kościołowi w Potrzebie, prosi, by pamiętać o Ziemi Świętej w modlitwie. „Ludzie często pytają, co mogą zrobić. Módlmy się, bo tym, czego najbardziej chcemy, jest pokój’ – wyjaśnia.

Roni Tabash pracuje w sklepie, jaki założył jego dziadek. Rodzinny biznes ciągnie się już od blisko 90 lat. Żyje z niego kilkadziesiąt rodzin, które w warsztatach przygotowują przeznaczone do sprzedaży pamiątki z drewna oliwnego.

„Naszą misją jest pozostać w Ziemi Świętej, nawet jeśli nie ma pracy” – zaznacza Roni, który doskonale radzi sobie z językiem polskim, a swój sklep nazywa polską ambasadą.

Ks. prof. Cisło sytuację, w jakiej znaleźli się chrześcijanie, obrazuje tym, co zobaczył, gdy wjeżdżał do Betlejem. „Zauważyliśmy po raz pierwszy żebrzące dzieci, co do tej pory nie było tutaj czymś oczywistym. Pokazuje to jak bardzo obniżył się poziom życia” – podkreśla.

Pomoc Kościołowi w Potrzebie miała okazję widzieć, jak pracują chrześcijanie w swoich warsztatach. Miral zajmuje się przygotowaniem różańców i bransoletek. „To moje główne źródło utrzymania. Mam nadzieję, że nasze wyroby dalej będą kupowane” – powiedziała. Inna z kobiet, również przygotowująca różańce, wyjaśniła, że pracuje w warsztacie od 15 lat, a rzemiosła nauczył ją tata.

„Każdy zakup pamiątek, jakie wykonują chrześcijanie, wspiera ich obecność w Ziemi Świętej. Potrzebujemy wspólnoty, żywych kamieni” – podkreśla o. Jerzy Kraj.

Ks. prof. Waldemar Cisło, któremu udało się porozmawiać w Jerozolimie z łacińskim patriarchą kard. Pizzaballą, usłyszał, że Wielkanoc to czas, by wraz z Chrystusem wychodzącym z grobu odrzucić kamień, jaki przylega do ludzkich serc. „Sytuacja nigdy nie była tutaj łatwa, ale kontekst wojny, bardzo wrogie postawy, nieufność, czynią klimat tutaj znacznie cięższym niż zazwyczaj” – powiedział patriarcha.

„Jezus zobaczyłby dzisiaj ludzkość osamotnioną, zagubioną, owce bez pasterza, prostych ludzi potrzebujących przewodnika, światła we własnym życiu” – dodał.

Nour z Betlejem, której świadectwo opublikował Łaciński Patriarchat Ziemi Świętej, wyjaśniła na nagraniu, że wobec tego wszystkiego, co dzieje się w regionie, wiara stała się dla niej siłą. „Nie wolno nam zapomnieć, że jako dzieci Boga wszyscy mamy nadzieję i ufamy, że On jest z nami i nie opuści nas w takich okolicznościach” – zaznaczyła. Z jej ust padł apel do światowych przywódców, by wspierali pokojowe sposoby zakończenia konfliktów na całym świecie.


35-letni Jeries, mąż i ojciec, podkreśla, że chrześcijanie chcą zostać w swoim domu. „By uratować nasze kościoły. Jeśli odejdziemy, one zamienią się w muzea, a wtedy nie będzie tutaj ludzi, którzy wypełnią je swoją modlitwą” – tłumaczy.

„Chrześcijanie chcą byś pomostem łączącym dwie społeczności, które są w trakcie wojny” – mówi o. Jerzy Kraj. Ks. prof. Waldemar Cisło podkreśla, że praca, jaką wykonują, rozpoczyna się już w szkołach. „Gdzie do najmłodszych dociera przesłanie o szacunku, tolerancji i współistnieniu” – zaznaczył.

Biuro Prasowe PKWP Polska