Rok Świętego Józefa

PKWP od wielu lat wspiera projekty poświęcone św. Józefowi.

Wsparcie formacji 97 seminarzystów Stowarzyszenia Heroldów Dobrej Nowiny (Society of Heralds of Good News - HGN) w Wyższym Seminarium Duchownym św. Józefa w Khammam w Indiach.

W nowym liście apostolskim zatytułowanym Patris corde („Ojcowskim sercem”) papież Franciszek opisuje świętego Józefa jako ojca umiłowanego, czułego i kochającego, posłusznego, akceptującego; ojca twórczo odważnego, pracującego, pozostającego w cieniu. List upamiętnia 150. rocznicę ogłoszenia św. Józefa patronem Kościoła Powszechnego przez papieża bł. Piusa IX. Aby ją uczcić, Franciszek ogłosił specjalny „Rok Świętego Józefa”, który rozpoczął się w uroczystość Niepokalanego Poczęcia 8 grudnia 2020 r. i potrwa do tej samej uroczystości w 2021 r. Ojciec Święty pisał Patris corde w kontekście pandemii Covid-19, która - jak mówi - pomogła nam lepiej dostrzec znaczenie „zwykłych” ludzi, którzy, choć z dala od blasku reflektorów, każdego dnia wykazują się cierpliwością i dają nadzieję. Pod tym względem przypominają oni św. Józefa, „człowieka, który pozostaje niezauważony, dyskretny i ukryty”, który jednak odegrał „niepoślednią rolę w historii zbawienia”. PKWP od wielu lat wspiera projekty poświęcone św. Józefowi (kościoły, parafie, seminaria, klasztory, zgromadzenia sióstr), lecz właściwie trzeba by powiedzieć, że wspiera osoby, które nieustannie inspiruje Święty oraz które pokazują, jak bardzo rozpowszechniona i głęboka jest cześć dla Oblubieńca Maryi. W dzisiejszym felietonie zaprezentujemy kilka przykładów.

Jeden z projektów PKWP dotyczy pomocy egzystencjalnej dla czterech zakonnic ze Zgromadzenia Sióstr Józefitek (Irmas Josefinas) pracujących w parafii św. Benedykta w Pinheiro w Brazylii. Zakonnice są ogromną pomocą w życiu duszpasterskim parafii i ściśle współpracują z księżmi. Można powiedzieć, że ich misją jest misja św. Józefa - chronić Odkupiciela: „Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie” (Mt 1,24). Święty Józef zainspirowany Słowem Boga, opiekował się Maryją z miłością oraz z radością i zaangażowaniem poświęcał się wychowaniu małego Jezusa. Dlatego siostry Józefitki są powołane do strzeżenia, ochrony i obrony zagrożonych dzieci oraz wspierania kapłanów w ich misji. Każda siostra stara się dawać siebie i wypełniać swoją misję na rzecz najbardziej potrzebujących braci i sióstr, miłosiernie wskazując drogę, pomagając, wychowując i ewangelizując ludzi poprzez różne posługi: katechezę, liturgię, służbę muzyczną, kręgi biblijne i niedzielne nabożeństwa. Ich misją jest czynić Jezusa Chrystusa znanym i kochanym, zgodnie z wezwaniem Kościoła, charyzmatem zgromadzenia i potrzebami parafii zarówno w środowisku miejskim, jak i wiejskim. W Pinheiro siostry pracują w parafii św. Benedykta, którą tworzy 38 wspólnot. Jeśli chodzi o pracę katechetyczną, siostry formują katechistów w każdą pierwszą sobotę miesiąca. Spotykają się też regularnie z dziećmi i rodzicami. Wraz z księdzem przygotowały już 42 pary do sakramentu małżeństwa. Planują też utworzenie grupy modlitewno-formacyjnej „Spotkanie małżeństw z Chrystusem”. W szkole zakonnice kształcą nauczycieli i rodziców oraz uczą dzieci religii. Co tydzień odwiedzają także wspólnoty na terenach wiejskich. Prowadzą spotkania z dziećmi i rodzinami przygotowujące do Pierwszej Komunii św. i do Chrztu św. Od lutego do 12 października, czyli święta Najświętszej Maryi Panny w Brazylii, organizują również pielgrzymki do Matki Bożej z Aparecidy. Odwiedzają także chorych i opiekują się dziećmi w klinice położniczej. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że Pinheiro jest miastem położonym w stanie Maranhão, w północno-wschodniej Brazylii. To ubogi region – 43,5% ludności żyje w ubóstwie, to znaczy za mniej niż 2 dolary dziennie. Papież Franciszek w liście apostolskim Patris Corde pisze: „Jezus dostrzegł w Józefie czułą miłość Boga: ‘Jak ojciec lituje się nad swoimi dziećmi, tak Pan lituje się nad tymi, którzy się Go boją’ (Ps 103,13)”. PKWP wspiera wiec misję sióstr Józefitek, aby niosły czułą miłość Ojca do Jego dzieci. W jednym z listów wysłanych do naszego stowarzyszenia, zakonnice napisały: „Dziękujemy Bogu za to, że możemy przyczynić się do rozwoju diecezji Pinheiro i liczyć na pomoc dobroczyńców z PKWP. Dziękujemy wszystkim, którzy współdziałają w naszym dziele dla dobra Królestwa Bożego, dziękujemy za pomoc, dyspozycyjność i zrozumienie”. My także jesteśmy wdzięczni Bogu za pracę wykonywaną przez siostry Józefitki z Brazylii, które wsparliśmy kwotą 1.379,31 euro.

Inny projekt PKWP, o którym chcemy dziś wspomnieć, dotyczy remontu kościoła pw. św. Józefa, zniszczonego przez zeszłoroczny sierpniowy wybuch w porcie w Bejrucie. Jak pamiętamy eksplodowało tam wtedy 2750 ton azotanu amonu, powodując jeden z największych niejądrowych wybuchów, jakie kiedykolwiek zarejestrowano. W jego wyniku zginęło co najmniej 200 osób, 6500 zostało rannych, a ok. 300 tys. bez dachu nad głową. Większość nieruchomości znajdujących się w promieniu kilometra od portu, została poważnie uszkodzona, w tym XIX-wieczny kościół, którym opiekują się ojcowie jezuici. Świątynia w dzielnicy Achrafieh, której patronuje św. Józef, została zbudowana w 1875 r. i jest częścią Uniwersytetu św. Józefa. Przylegają do niej pomieszczenia wykorzystywane na różnorodną działalność religijną, np. przez chrześcijańskie organizacje charytatywne czy różne ruchy religijne związane z jezuitami, a także do edukacji dorosłych czy jako ośrodek dla migrantów. W każdą niedzielę wieczorem na Mszy św. spotyka się w kościele bardzo aktywna wspólnota francuskojęzyczna. Z kolei rano odprawiana jest Msza św. w języku arabskim w obrządku maronickim dla chrześcijańskich organizacji charytatywnych oraz w języku angielskim dla wspólnoty migrantów. Św. Józef Robotnik jest wzorem dla studentów, ponieważ zaszczepia w nich wartość ciężkiej pracy. Jest on również postrzegany jako wzór ojca, który prowadzi wszystkich wiernych przybywających na modlitwę do kościoła, chroniąc ich tak, jak chronił małego Jezusa. Superior jezuitów i prorektor Uniwersytetu Świętego Józefa w Bejrucie, o. Salah Abou Jaoudé SJ, podzielił się z nami tym, jak św. Józef wstawia się i inspiruje zakonników w ich misji: „Jako księża jezuici patrzymy na Józefa jako na człowieka miłosierdzia i dobroczynności. Początkowo, kiedy uświadamia sobie, że Maryja jest w ciąży, a nie znając jeszcze jej tajemnicy, chce Ją potajemnie oddalić. Mógłby wywołać skandal, ale wybiera dyskrecję, miłosierdzie i dobroczynność. Podkreślamy też jego zaufanie słowu Bożemu, gdy Bóg objawił mu się w sprawie Maryi. Święty Józef był posłuszny do końca. Wreszcie, zwracamy uwagę na jego duchowe ojcostwo wobec Jezusa, które jest przykładem dla ojcostwa kapłanów, a także na jego ciężką pracę w ciszy, która jest znakiem jego ascezy”. Zniszczenia w kościele św. Józefa spowodowane wybuchem 4 sierpnia ub.r. są ogromne: muszą być wymienione prawie wszystkie okna i drzwi; również dach został poważnie uszkodzony i wymaga naprawy. Zawaliła się też większość podwieszanych sufitów. Pomimo siły wybuchu, konstrukcja budynku wydaje się być stabilna, choć pojawiło się kilka pęknięć i ubytków tynku. Uszkodzone zostały obwody elektryczne i system klimatyzacji, które wymagają naprawy. O. Salah Abou Jaoudé SJ oszacował koszty szkód na 425 tys. dolarów. Priorytetowe prace to naprawa dachu, okien i drzwi zewnętrznych, a w następnej kolejności prace murarskie i sieci elektromechaniczne wewnątrz świątyni. Na koniec można będzie wykonać stolarskie i malarskie prace wykończeniowe. PKWP wesprze finansowo ten remont kwotą 400 tys. dolarów.

Z kolei grantem w wysokości 18 tys. euro, PKWP postanowiło wspomóc formację 97 seminarzystów Stowarzyszenia Heroldów Dobrej Nowiny (Society of Heralds of Good News - HGN) w Wyższym Seminarium Duchownym św. Józefa w Khammam w Indiach (rok akademicki 2020 - 2021). Jest to kleryckie stowarzyszenie życia apostolskiego na prawie papieskim w Kościele katolickim o charakterze misyjnym. Zostało założone przez ks. dr. Jose Kaimleta 14 października 1984 r. w diecezji Eluru, Andhra Pradesh, Indie. Jego celem jest wspieranie zaangażowanych i oddanych misjonarzy, aby głosili słowo Boże i służyli ludziom. Są oni gotowi udać się do każdego kraju, który może ich potrzebować, szczególnie tam, gdzie brakuje powołań do Bożej misji. W wypełnianiu tego celu Stowarzyszenie zaangażowało się w promocję powołań i formację seminarzystów. W bieżącym roku akademickim, zarówno w seminariach niższych jak i wyższych, jest 320 kleryków. Formacja obejmuje rozwój wymiaru ludzkiego, duchowego, intelektualnego, duszpasterskiego i misyjnego. Jeśli zaś chodzi o działalność Stowarzyszenia Heroldów Dobrej Nowiny, obejmuje ona m.in. misję duszpasterską w odległych i wiejskich parafiach, poradnictwo i rekolekcje dla zakonników oraz świeckich, odwiedzanie chorych i potrzebujących, troskę o duszpasterstwo edukacyjne poprzez instytucje formalne i nieformalne oraz prowadzenie programów służących wzmocnieniu pozycji kobiet, dzieci i młodzieży. Za głównych patronów Stowarzyszenie obrało Maryję Królową Apostołów i św. Józefa Robotnika. Ten drugi postrzegany jest jako wzór ojca, który prowadzi młodych seminarzystów, chroniąc ich tak, jak chronił małego Jezusa. Św. Józef Robotnik jest dla nich wzorem, zaszczepiając w nich wartość ciężkiej pracy, dlatego też klerycy codziennie poświęcają jedną godzinę na pracę fizyczną, która ma na celu wsparcie lokalnej produkcji artykułów spożywczych oraz utrzymanie ich samych w dobrym zdrowiu. Ponadto Józef jako człowiek, który nie chciał opuścić Maryi, pozostaje wzorem wiary i ufności. Po codziennej Eucharystii klerycy mają zwyczaj odmawiania modlitwy do św. Józefa. W ubiegłym roku seminarium obchodziło swój srebrny jubileusz, który stał się dla ks. Prabhu Toniyo Pastina okazją do refleksji nad rolą św. Józefa jako nauczyciela par excellence dla niego i dla seminarzystów: „Jedną z kluczowych ról, jaką odegrał św. Józef w wychowaniu Jezusa, była rola nauczyciela. Rozważał, decydował i wybierał właściwe sprawy dla młodego Jezusa. Wzywamy nauczyciela par excellence i naszego patrona, aby zaszczepił w nas uważność, abyśmy stali się jak jego syn, Jezus. Sukces św. Józefa nie leży w jego czynach, ale w jego gotowości do słuchania i rezygnacji ze wszystkiego na rzecz większych, autentycznych i znaczących projektów Boga”. Wsparcie PKWP zostanie przeznaczone na wyżywienie kleryków, zakup materiałów do nauki, opłaty za studia, koszty leczenia oraz koszty podróży na weekendowe posługi w okolicznych wioskach. Ze względu na rozprzestrzenienie się pandemii COVID-19 w Indiach, seminarzyści przebywają obecnie w małych grupach i w różnych miejscach, co sprawia, że wydatki są większe niż w poprzednich latach. Nasza pomoc będzie więc dla nich znaczącym wsparciem.

To tylko kilka przykładów projektów poświęconych św. Józefowi, jakie od lat wspiera PKWP. Oddajmy na koniec głos ks. Martinowi M. Bartcie, asystentowi kościelnemu PKWP: „Z jaką wytrwałością święty Józef znosił i pokonywał przeciwieństwa losu, upokorzenia oraz trudne doświadczenia, aby zrobić Bogu miejsce na ziemi! Jego wiara uratowała życie Synowi Bożemu. Józef był na wskroś ‘ludzkim’ świętym, który chronił swoją żonę i dziecko, troszczył się o nich, pracował dla nich i kochał tak, jak mało kto umiałby kochać. (…) Bądźmy, tak jak święty Józef, ‘przedsiębiorcami Boga’, którzy zawsze znajdują czas na wsłuchiwanie się w Boże natchnienia, aby potem wprowadzać je w czyn”. (Biuletyn PKWP, nr 8/2017).

Kinga Waliszewska
ACN Polska