Ukraina: Umożliwić Boże Powołanie

Średnio trzech kandydatów ubiega się o jedno miejsce w seminarium duchownym na Ukrainie. Biskup dziękuje największym katolickim organizacjom za ich nieustające wspieranie nauki przyszłych księży.

Biskup pomocniczy Jaroslav Pryryz z grekokatolickiej diecezji Samborsko-Drohobyskiej powiedział Pomocy Kościołowi w Potrzebie, że połowa kandydatów z zachodniej Ukrainy została odrzucona ze względu na brak miejsc.

W niektórych rejonach dwóch z trzech przyszłych seminarzystów nie mogło podjąć studiów. W wywiadzie przyznał, że kandydaci musieli zdawać czasem aż cztery egzaminy, żeby zakwalifikować się do seminarium duchownego. Biskup podziękował organizacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie za wspieranie od kilkudziesięciu lat seminariów duchownych na Ukrainie. Powiedział: „Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za to, że są ludzie, którzy tak jak Wy rozumieją, jak ważną rolę odgrywa powołanie duchownego w dzisiejszym świecie. Także za to, że przekładacie to przekonanie na praktykę wpierając materialnie formowanie powołań”.

W kraju, w którym jedna trzecia mieszkańców żyje poniżej granicy ubóstwa, Pomoc Kościołowi w Potrzebie wspiera 86 seminariów i kontynuuje pomoc poprzez fundowanie stypendiów dla młodych księży, obejmując programem 287 duchownych. W wiadomości skierowanej do dobroczyńców biskup powiedział: „Przesyłam wam najszczersze pozdrowienia z Ukrainy i wyrażam podziękowanie za Waszą szczodrą reakcję na apele Pomocy Kościołowi w Potrzebie dla naszego Kościoła, który po latach długotrwałych prześladowań zaczyna się odradzać. Wraz z Wami budujemy Świątynię ludzkich dusz, której wielkość zależy całkowicie od naszych wysiłków, które każdy z nas realizuje na miarę swoich możliwości”.

Według biskupa Pryryza, młodzi mężczyźni skłaniają się ku kapłaństwu ze względu na poszukiwanie wyzwań. Kontynuuje: „Kiedy młodzi ludzie widzą dobrego księdza oraz społeczność żyjąca Ewangelią – to ich inspiruje. Wielu młodych dostrzega jednocześnie pozytywne i negatywne strony sytuacji, gdzie pozytywne aspekty dotyczą tego, w jaki sposób Kościół ratuje ludzi, natomiast negatywne odnoszą się do trudów życia prostych ludzi”. Następnie przywołuje unickiego księdza, błogosławionego Omeliana Korcha, który ratował Żydów podczas okupacji nazistowskiej jako „wspaniały przykład dla młodych ludzi”. Korch został zamordowany przez Niemców w 1944 r. w obozie w Majdanku. Biskup Pryryz opowiada, że: „pomimo starań rodziny zmierzającej do uwolnienia go, Korch napisał w liście, że pragnie pozostać z Żydami w obozie i tam wraz z nimi zginął”. Kontynuuje: „Kościół katolicki dał wspaniały przykład poświęcania i służby bliźniemu, powinnyśmy to pokazać ludziom”. Wyzwania jakim przyszło stawić czoła Ukrainie podczas niemieckiej i sowieckiej okupacji rozpoczęły się właśnie w czasie II wojny światowej.

Nawiązują do trudności, na jakie napotyka Kościół i próby jego odbudowy po upadku komunizmu, biskup Pryryz mówi: „Pomogliście naszemu Kościołowi odzyskać należne miejsce w przestrzeni społecznej”. Dziękując darczyńcom dodaje: „odpowiedzieliście zarówno na potrzeby naszego Kościoła, jak i wiernych. My ze swojej strony obiecujemy, że dołożymy wszelkich starań, aby dotrzymać świadectwa wiary”. Jednocześnie obiecując pamiętać o darczyńcach, biskup podsumowuje: „Niech Bóg wynagrodzi Wam po tysiąckroć Waszą szczodrość, my zapewniamy Was nasi drodzy Przyjaciele, że modlimy się w Waszej intencji”. (PKWP/tłum. Helena Bulińska)