Uganda: sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej utrudnia powrót ugandyjskich dzieci-żołnierzy do kraju

W wyniku zamachu stanu w Republice Środkowoafrykańskiej, bardziej skomplikowany staje się powrót do kraju ugandyjskich dzieci-żołnierzy, które zostały porwane i przewiezione do Republiki Środkowoafrykańskiej, nad czym ubolewał Bp Cosmas Alule, rektor wyższego seminarium duchownego w Alokolum (północna Uganda), w czasie rozmowy z przedstawicielami międzynarodowej organizacji katolickiej „Pomoc Kościołowi w Potrzebie”.

Dzieci-żołnierze, porwane podczas wojny domowej w Ugandzie, przetrzymywane w Republice Środkowoafrykańskiej przez rebeliantów Armii Bożego Oporu (LRA), miały znaleźć schronienie u żołnierzy ugandyjskich, którzy tam stacjonowali, tłumaczył rektor. Jednak nowy rząd Republiki Środkowoafrykańskiej, który objął władzę 24 marca tego roku w rezultacie zamachu stanu, powstały w wyniku koalicji rebeliantów Seleka, i „sympatyzujący z Josephem Kony, przywódcą LRA”, wygnał oddziały ugandyjskie. Podczas gdy sytuacja w samej Ugandzie „ulegała poprawie”, według słów Bp Alule, i gdy „ludzie mieli już się nie bać”, Armia Bożego Oporu jest dalej „bardzo aktywna” w Republice Środkowoafrykańskiej i w Sudanie, stwarza problemy, jak mówi rektor seminarium, który znajduje się w regionie, mocno dotkniętym wojną domową w latach 1988-2008.

11 maja 2003r., „niższe seminarium” diecezji Gulu, w której znajduje się również wyższe seminarium w Alokolum, zostało zaatakowane przez rebeliantów LRA. 41 seminarzystów zostało uprowadzonych. Do dziś nie natrafiono na ślad dwunastu z nich. Jednak „jest jeszcze nadzieja, że niektóre z byłych dzieci-żołnierzy powrócą”, oświadcza Bp Alule.

W czasie dwudziestu lat wojny domowej między Armią Bożego Oporu a rządem ugandyjskim, rebelianci LRA uprowadzili ponad 30 000 dzieci i młodzieży na północy Ugandy. Organizacja LRA, która powstała w Ugandzie w 1987 roku pod przywództwem Josepha Kony, została w międzyczasie wypchnięta poza granice kraju. Obecnie, jest ona szczególnie aktywna w Sudanie, w Sudanie Południowym, w Demokratycznej Republice Konga i w Republice Środkowoafrykańskiej.

PKWP

Tł. Marta Musiał