Terroryzm w Mozambiku. Kościół może przyczynić się do promowania pokoju i stabilności dla kraju.

„U podstaw problemu leży ubóstwo i korupcja” – uważa biskup Pemby

Zdj. ACN International / Biskup Antonio Juliasse Ferreira Sandramo odwiedza uchodźców wewnętrznych w Meculane; diecezja Pemba, Mozambik; 11.2021 r.

W rozmowie z Papieskim Stowarzyszeniem Pomoc Kościołowi w Potrzebie (ACN International), biskup António Juliasse z mozambickiej diecezji Pemba mówi, że Kościół robi co może, by poradzić sobie ze skutkami nasilających się ataków na północy kraju, ale najlepiej byłoby, gdyby był to wspólny wysiłek, angażujący różne podmioty.

„Należy zaangażować całe społeczeństwo, a to obejmuje Kościół, który może przyczynić się do promowania pokoju i stabilności dla kraju. Robimy, co możemy, aby szerzyć miłość i pokój wobec wszystkich, mieliśmy spotkania z innymi przywódcami religijnymi, chrześcijanami i muzułmanami. Nie zwrócono się jeszcze do nas oficjalnie o współpracę, ale mamy wiele do zaproponowania. Kościół ma doświadczenie w tej dziedzinie, które może być bardzo przydatne” - mówi bp António Juliasse.

Najpierw walka z ubóstwem

Do tej pory odpowiedź rządu na przemoc, w wyniku której zginęło blisko 4 tys. osób, koncentrowała się na użyciu siły, ale zdaniem biskupa to nie wystarczy.

„My, biskupi, oraz inni członkowie społeczeństwa obywatelskiego mówiliśmy, że rozwiązanie wojskowe nie jest jedynym, ponieważ większość tych młodych terrorystów to miejscowi chłopcy. Niektórzy mogą pochodzić z zagranicy, ale większość z nich to Mozambijczycy, pochodzący z wiosek, znający teren, dzięki czemu łatwo im się ukryć. Obserwują siły zbrojne i atakują dopiero wtedy, gdy są one daleko” - tłumaczy hierarcha.

Diecezja Pemba obejmuje większość Cabo Delgado. Ta wysunięta najbardziej na północ prowincja Mozambiku została najsilniej dotknięta przemocą, która rozpoczęła się w 2017 roku, jednakże ostatni atak w sąsiedniej prowincji Nampula dowodzi, że rebelia rozprzestrzenia się na południe.

Bp Juliasse mówi, że walkę z terroryzmem należy rozpocząć od próby rozwiązania problemu panującej biedy i korupcji: „Jesteśmy otoczeni przez ubóstwo i korupcję. Nieliczne możliwości, które istnieją, są zarezerwowane dla uprzywilejowanej garstki, osób znajdujących się najbliżej ośrodków decyzyjnych. Młodzież czuje tę niesprawiedliwość i występuje przeciwko niej”.

Zdj. ACN International / Dżihadyści w Cabo Delgado, Mozambik; 2021 r.

Życie oddane Mozambikowi

Ostatni poważny atak islamskich terrorystów, którzy - jak obawiają się władze - mogli być infiltrowani przez Państwo Islamskie, był wymierzony w katolicką misję w Chipene. Cała misja została zniszczona. Większość uczniów internatu była wtedy poza domem, ale 83-letnia włoska zakonnica została postrzelona w głowę (zob.: https://pkwp.org/newsy/mozambik_atak_terrorystyczny_na_misje_w_chipene_6_wrzesnia_br).

Biskup Juliasse powiedział PKWP, że misjonarka kombonianka s. Maria de Coppi jest uważana za męczennicę, która całe życie poświęciła mieszkańcom Mozambiku. Na szczęście pozostali misjonarze i młodzi pensjonariusze zdołali bezpiecznie uciec.

Nowa eskalacja przemocy w Nampuli spowodowała falę uchodźców, których liczbę szacuje się nawet na 100 tys. osób. Według biskupa Pemby ich łączna liczba w kraju zbliża się do miliona. Potrzeby są olbrzymie. „Przy obecnej wojnie w Ukrainie wiele organizacji, a nawet cały świat, zapomniał o Cabo Delgado. Chcę was prosić, nie zapominajcie o nas!” - apeluje bp Juliasse.

Dziękujemy PKWP

Hierarcha wyjaśnia, że Kościół lokalny robi, co może, aby pomóc, ale potrzebne jest wsparcie z zewnątrz: „Dobroczynność jest częścią naszej misji, częścią Ewangelii. Chciałbym skorzystać z okazji i podziękować wszystkim, którzy współpracują z PKWP, przekazując pieniądze na rzecz przesiedleńców, niedożywionych dzieci, które nie mogą chodzić do szkoły, a także wszystkich tych, którzy doznali przemocy i potrzebują wsparcia psychologicznego i społecznego w Mozambiku”.

Od początku rebelii PKWP współpracuje z lokalnym Kościołem żyjącym na co dzień na północy Mozambiku pośród większości muzułmańskiej, pomagając mu udzielać przesiedleńcom doraźnego i duszpasterskiego wsparcia.