Światło w ciemności

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie wspiera odbudowę kościoła p.w. Najświętszego Zbawiciela w Bejrucie.

„Nasza Hiroszima” tak opisuje to ocalała kobieta, która straciła swój dom tamtego fatalnego dnia tj. 4. sierpnia. „To było gorsze niż wojna, ponieważ eksplozja odebrała nam wszystko. Lata wysiłku zostały stracone w siedem sekund” – skarży się mieszkaniec Bejrutu. Gospodarka kraju była już załamana, a eksplozja pozostawiła po sobie wielu ludzi z traumą. Ludzie emigrują nie tylko z biednych i prostych dzielnic wokół portu, w których osiedlali się chrześcijańscy imigranci czy robotnicy przybywający z gór w poszukiwaniu lepszego życia, które teraz zostało zniszczone przez katastrofę. „Dziesięć procent ludności w tej okolicy opuściło ją, ponieważ ich domy stały się niezdatne do zamieszkania. Nic nie mogę zrobić, aby ich powstrzymać, ponieważ nie mogę zapewnić im żadnego bezpieczeństwa. A właśnie tego chcą. Wciąż są ludzie, którzy mają nadzieję, ale jest coraz trudniej. Ci, którzy mają pieniądze i zagraniczny paszport wyjeżdżają, ale biedni tu zginą ”- mówi ks. Nikolas Riachy, proboszcz kościoła Najświętszego Zbawiciela, który stracił dach w wyniku eksplozji. Grekokatolicki kościół Melkitów ma wielką wartość historyczną. Został zbudowany w 1890 roku i jest jednym z najstarszych kościołów w mieście. Znajduje się w symbolicznym miejscu, ponieważ graniczy z niechrześcijańskimi dzielnicami. „Jesteśmy swego rodzaju bramą wejściową do dzielnicy chrześcijańskiej” – mówi. Dlatego tak ważna jest odbudowa kościoła: „Musimy dawać nadzieję tym, którzy chcą zostać. Naszym zadaniem jest rzucenie światła na ciemność, w której żyjemy. Nie ma chrześcijaństwa bez krzyża. Naszym przykładem jest Chrystus. Trudno być chrześcijaninem, ale wielu tutaj jest nadal świadomych, że ta ziemia jest ziemią świętą; nie możemy tego zostawić”- powiedział duchowny. Mimo poniesionych szkód ksiądz dziękuje Bogu, bo gdyby eksplozja nastąpiła dzień później, kościół byłby wówczas pełen ludzi – w przeddzień uroczystości patronalnej, czyli Przemienienia Pańskiego. Młody duchowny nadzoruje sprzątanie, które dobiega końca. Z kościoła można ponownie korzystać, ale po bokach i przy wejściu nadal widać porozrzucane szyby, rozbite ramy okienne … Przeszklona sala na wewnętrznym dziedzińcu naprzeciw kościoła stała się bezużyteczna. Ale największym zmartwieniem o. Nicolasa jest dach. „Kiedy nadejdą pierwsze deszcze, wszystko ulegnie zniszczeniu. Jest też pęknięcie, które trzeba naprawić, żeby się nie rozpadło” – podkreśla ksiądz. Po lewej stronie kościoła znajdują się wszystkie dachówki, które można było uratować. „Okna i drzwi wszystkich moich parafian zostały zniszczone. A teraz jest kryzys gospodarczy. Banki zablokowały ludziom pieniądze, nie mają nic.”- wyjaśnia w wywiadzie dla Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie, jednej z organizacji, które obiecały pomóc w odbudowie.

„Papież Franciszek powiedział, że Bliski Wschód bez chrześcijan jest nie do pomyślenia. Potrzebujemy każdego z was, aby zatrzymać tu chrześcijan. Niech ten kościół nadal będzie pięknym świadectwem Słowa Pańskiego”. Pomoc Kościołowi w Potrzebie (ACN) pomaga chrześcijanom najbardziej poszkodowanym. Organizacja pomocowa wspiera odbudowę Bejrutu kwotą pięciu milionów euro. Jednym z projektów, które organizacja humanitarna obiecała wspierać, jest symboliczny grecko-melchicki kościół Saint Sauveur, który został zbudowany w 1890 roku.