Serbowie opuszczają swoją ojczyznę

Lata międzynarodowych sankcji i zniszczenia wyrządzone przez bombardowania NATO w 1999 roku, które nie zostały jeszcze naprawione, odcisnęły się bardzo na gospodarce, przemyśle i infrastrukturze transportowej. Serbia cofnęła się w swym rozwoju o co najmniej 50 lat.

„Serbia w sposób coraz bardziej widoczny staje się biedna. Z tego powodu, wiele osób traci również nadzieję na lepszą przyszłość. 40.-50.Latkowie, ludzie w sile wieku wyjeżdżają” mówi katolicki biskup Zrenjanin, Ladislav Netem, opisując obecną sytuację w Serbii. Podczas wizyty duszpasterskiej w międzynarodowej katolickiej organizacji charytatywnej Pomoc Kościołowi w Potrzebie (PKWP), biskup Nemet powiedział również, „Prowadzenie wojny kosztuje bardzo dużo; bombardowania jeszcze więcej. Lata międzynarodowych sankcji i zniszczenia wyrządzone przez bombardowania NATO w 1999 roku, które nie zostały jeszcze naprawione, odcisnęły się bardzo na gospodarce, zwłaszcza na przemyśle i infrastrukturze transportowej. Serbia cofnęła się w swym rozwoju o co najmniej 50 lat”.

Według ks. biskupa, pierwsza fala emigracji z tego południowo-wschodniego europejskiego kraju miała miejsce w roku 1991. W tym czasie, byli to głównie młodzi Serbowie, którzy nie chcieli walczyć podczas toczącej się wojny. Druga fala została wywołana przez bombardowania w 1999 roku. Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 r. Serbia posiada obecnie 7.160.000 mieszkańców. Bank Światowy szacuje, że kraj stracił około 300 tysięcy mieszkańców w ciągu ostatnich dziesięciu lat.

Kościół odczuwa również skutki emigracji. Biskup Nemet powiedział: „Dzisiaj, diecezja Zrenjanin w Wojwodinie w północnej części Serbii ma około 65 000 wiernych. W 1991 roku liczyła jeszcze 99 000 wiernych. Ponieważ wielu mieszkańców Wojwodiny ma pochodzenie węgierskie, rumuńskie, niemieckie lub chorwackie, dlatego emigrowanie do dowolnego kraju Unii Europejskiej jest stosunkowo łatwe. Według bp. Nemeta, większość emigrujących Serbów wyjechała do Austrii, Niemiec czy Stanów Zjednoczonych. Stąd, Chicago jest już drugim największym po Belgradzie miastem, w którym mieszka społeczność serbska”.

Pomoc Kościołowi w Potrzebie wspiera pracę duszpasterską katolickiego jak i greko-katolickiego Kościoła we wszystkich pięciu serbskich diecezjach – oraz duszpasterstwo w diasporze – od wielu lat. W 2014 roku, pomoc była głownie skierowana na realizację programów duszpasterskich dla dzieci i młodzieży, jak i renowacje czy budowę różnych obiektów kościelnych, usuwanie szkód powodziowych, intencje mszalne. W ten sposób zapewniono środki na utrzymanie dla duszpasterzy. Przekazana była również pomoc na zakup samochodów służących prowadzeniu opieki duszpasterskiej w regionach diaspory.

PKWP

Tł. Wiesław Knapik