Podróż w stronę pokoju w Sudanie Południowym

Już od kilku miesięcy zastanawiam się nad konfliktem w Sudanie Południowym, który wybuchł w Jubie 15.12.2013 roku. Rozmyślam też na temat rozmów pokojowych toczących się w Addis Ababie pomiędzy Rządem Republiki Południowego Sudanu oraz opozycyjną Ludową Armią Wyzwolenia Sudanu. Pytanie, które nie daje mi spokoju brzmi: „Czy konflikt ten był naprawdę konieczny?” Mam ogromny dług wdzięczności wobec bardzo wielu osób, w tym wspólnocie międzynarodowej, które pracowały bez wytchnienia, aby prawdziwy pokój mógł powrócić do Sudanu Południowego. Pomimo tego, że układ o zaprzestaniu agresji z 9.05.2014 r. został złamany, wiele z tych osób wciąż pozostaje zdeterminowanych, by kroczyć trudną drogą prowadzącą do okrągłego stołu w Addis Ababie. Chciałbym więc podziękować każdemu z was zaangażowanych w budowanie pokoju. Niech Bóg pobłogosławi wasze wysiłki.

Przemożne pragnienie dążenia do pokoju wzbudziło we mnie myśl zainspirowaną słowami Daga Hammarskjolda, byłego Sekretarza Generalnego ONZ, który zginął tragicznie w wypadku samolotowym we wrześniu 1961 roku. Leciał właśnie na miejsce negocjacji pokojowych między siłami pokojowymu ONZ i żołnierzami Moisego Czomby w Kongo. Dag powiedział, że: „najdłuższą podróżą każdego człowieka jest podróż w głąb siebie samego.” Każdy z nas może inaczej interpretować te słowa. Ja jednak muszę przyznać, że moje doświadczenie życiowe nauczyło mnie, że odkrywanie własnego wnętrza jest jednym z najtrudniejszych wyzwań podróżniczych w życiu człowieka. O ile nie wydarzy się żaden wypadek, jak miało to miejsce w przypadku Daga, znacznie łatwiej jest wsiąść do samolotu i polecieć do Addis Ababy lub innego znanego sobie celu. Dzisiaj Dag pyta każdego z nas, Południowego Sudańczyka, osoby zaangażowane w działania pokojowe w Addis Ababie oraz wszystkich łaknących pokoju dla tego najmłodszego z narodów:

„Jaką podróż odbyłem w głąb siebie, aby przyczynić się do budowania pokoju w szczerości serca? Co, jako osoba, mogę dać światu, który tak bardzo potrzebuje pokoju?”

Jestem przekonany, że prawdziwy pokój w Sudanie Południowym może nastąpić, jeżeli podejmiemy tę podróż w głąb naszego wnętrza. Musi to być podróż szczerości i stawania w prawdzie wobec siebie samego oraz Boga. Musimy zmierzyć się z prawdą o sobie, swoich uczuciach oraz postawie wobec innych. Każdy z nas jest w jakimś stopniu odpowiedzialny za ten konflikt. Zaistniał on ze względu na nasz egoizm, agresję, chciwość, obmawianie innych, zazdrość i uprzedzenia, które nas dzielą, a nie łączą. Musimy koniecznie wyruszyć w tę podróż w głąb siebie samego, niezależnie od tego, co mielibyśmy tam odkryć. Nie wolno nam jedynie racjonalizować i obwiniać dwie wrogie strony konfliktu. Trzeba uznać, że każdy ponosi zań odpowiedzialność ze względu na styl naszego życia codziennego. Mowa nienawiści, obojętność i brak działania w sytuacji, gdy było to konieczne, wydatnie przyczyniły się do zaognienia konfliktu.

Jak powiedział Dag, wysiłki na rzecz pokoju muszą zacząć się od oczyszczenia własnego, prywatnego świata.

Uważam, że aby zbudować pokój w Południowym Sudanie, musimy być sprawiedliwi i działać bez zbędnego strachu. Jak możemy walczyć o wolność w tym państwie, jeżeli nasze umysły są zniewolone? Co ty i ja jesteśmy w stanie zrobić, aby stworzyć zupełnie inny Sudan Południowy, Sudan bez granic i podziałów? Każdy z nas jest odpowiedzialny za nasze bezpieczeństwo i pokój, nie tylko prezydent Salvar Kiir albo przywódca rebeliantów Dr Riek Machar. Możemy zbudować cieszący się pokojem Sudan Południowy, jeżeli jesteśmy gotowi w pełni poświęcić się wspólnemu interesowi. Poświeceniem tym ma być opisana przeze mnie podróż. Trzeba na nią wyruszyć zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym. Mam nadzieję, że zrozumiemy znaczenie obecnej chwili. Ten czas jest pomostem między przeszłością i przyszłością Sudanu Południowego. Modlę się, abyśmy zdobyli się na wspólne podjęcie tej podróży.