Ks. prof. Cisło: Nie stawiajmy granic miłosierdziu Boga

„Nie próbujmy przykładać naszej ludzkiej miary do Boga. Historia Piotra, który po wyparciu się Jezusa otrzymał kolejną szansę, pokazuje nam, że na końcu zawsze będziemy pytani o miłość. Konfesjonały są otwarte dla nas wszystkich” – mówił ks. prof. Waldemar Cisło, dyrektor sekcji polskiej PKWP, w Parafii pw. św. Wojciecha w Płocku.

W trakcie rekolekcji wielkopostnych ks. prof. Waldemar Cisło przypomniał wiernym historie apostołów: Piotra i Judasza. Mówił, że obaj „byli ludźmi, którym Jezus zaufał”.

Dyrektor sekcji polskiej Papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie zaznaczył, że Piotr nie tylko widział cuda i uzdrowienia, ale był też na Górze Tabor, gdy Jezus objawił się jako Bóg. Przypomniał, że choć właśnie on usłyszał od Jezusa słowa: „Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół”, to także do niego adresowane były słowa: „Zejdź Mi z oczu szatanie”. Ks. prof. Cisło zauważył, że scenę wyparcia się Piotra poprzedza inna, w której sięga po miecz, by bronić Chrystusa.

„Można dojść do wniosku, że chciał do końca być ze swoim Mistrzem, ale to jest tylko jedno jego oblicze. Drugie jest pełne lęku, osamotnienia. Patrzy na uwięzienie Tego, któremu zaufał, a cały jego świat ulega załamaniu. To jest ten sam Piotr, który kilka chwil wcześniej mówi: Panie, choćby Cię wszyscy opuścili, ja będę przy Tobie” – wyjaśniał wykładowca UKSW.

Dodał, że historia Piotra jest pełna dramatu. „Apostołowi towarzyszy świadomość, że został wybrany, obdarzony największym zaufaniem, ale jest też tym, któremu łatwo przyszło wyprzeć się Pana” – zaznaczył ks. prof. Cisło. Podkreślił, że „Piotr otrzymał piękną szansę, gdy Jezus trzykrotnie zapytał go o miłość”.

Dyrektor sekcji polskiej PKWP zauważył, że „taką drogę przebywa każdy z nas; jeden bardziej, drugi mniej, ale dla nas wszystkich są dostępne konfesjonały i sakrament pojednania”.

Do historii Piotra ks. prof. Waldemar Cisło porównał historię Judasza. Wyjaśnił, że „niektórzy, by go usprawiedliwić, ukazują go jako tego, który czekał aż Jezus wzbudzi powstanie zbrojne przeciwko Żydom”. Dyrektor sekcji polskiej PKWP zaznaczył, że to jedna z teorii. Dodał, że nie można odmówić Judaszowi żalu. „Wiemy, że wyznał swoją winę. Dokonał nawet zadośćuczynienia, bo oddał srebrniki” – tłumaczył. Określił postawę Judasza jako „chęć naprawy”.

I tutaj wykładowca UKSW zwrócił uwagę, że drogi obu apostołów zaczynają się rozchodzić. „Bo o ile u Piotra była świadomość wyparcia się Jezusa, to była też otwartość na miłosierdzie i przebaczenie Boga. U Judasza tego zabrakło” – wyjaśnił. Ks. prof. Cisło mówił, że „Judasz przyłożył do Boga ludzką miarę; nie był w stanie pojąć, że Chrystus może wybaczyć aż taką podłość”.

Dyrektor sekcji polskiej PWKP przywołał fragment z Pisma Świętego: „Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją”. Przypomniał wiernym o „Dzienniczku” spisanym przez św. Faustynę. Zachęcał ich, by „nigdy nie próbowali naszej ludzkiej miary, obarczonej ograniczeniami, przykładać do Boga”. Sięgnął po przypowieści o synu marnotrawnym i zagubionej owcy. „Jezus pokazuje, że potrafi stanąć ponad tym, co człowiek uznaje za nie do przebaczenia” – zauważył ks. prof. Cisło.

„Nigdy nie stawiajmy miłosierdziu Boga tamy ani granic, bo ono jest ponad nasze granice, ponad nasze wyobrażenie o miłosierdziu” – podsumował wykładowca UKSW. Zaznaczył, że „ostatecznie zawsze będziemy pytani o miłość”, a to oznacza, że Chrystus zawsze zostawia otwarte drzwi.

Biuro Prasowe PKWP Polska