Indie - szkolenie świeckich liderów apostolatu rodzinnego
Diecezja Tura, w stanie Meghalaya w północno-wschodnich Indiach, kiedy została założona w 1973 roku, zaczęła bardzo skromnie z zaledwie czterema parafiami i około 40 000 wiernych katolików. Dziś ma 45 parafii, a liczba katolików również masowo wzrosła. Większość ludności w diecezji Tura należy do rdzennych mniejszości etnicznych, przy czym największą grupę stanowi lud Garo, który kulturowo bardzo różni się od innych grup etnicznych w regionie, zwłaszcza poprzez to, że jest społeczeństwem matriarchalnym, w którym matka jest głowa rodziny. Na terenie diecezji istnieją jednak również inne grupy etniczne.
Zdjęcie ACN, Kurs dla świeckich, Tura, Indie
W regionie praktycznie nie ma przemysłu, a ludzie żyją głównie z rolnictwa na własne potrzeby, które jest uzależnione od deszczów monsunowych. Przede wszystkim na obszarach wiejskich panuje znaczna bieda, a wiele osób nie ma dostępu do edukacji. Aby przezwyciężyć ten problem, Kościół utworzył w kilku miejscach domy mieszkalne dla dzieci i młodzieży, których rodzinne wioski są tak odległe, że w przeciwnym razie nie byliby w stanie odbyć długiej podróży do szkoły. To właśnie wśród tych młodych ludzi rodzi się ostatecznie większość powołań zakonnych. Ale jest wiele innych dzieci, które są pozostawione same sobie, i których rodzice nie są w stanie poradzić sobie z religijnym wychowaniem własnych dzieci. Istotnie, to oni sami często potrzebują wsparcia i towarzyszenia w wierze, a więc nie mają koniecznej formacji, aby móc wspierać swoje dzieci. Dlatego zostawiają tę odpowiedzialność księżom i siostrom – którzy oczywiście nie mogą być wszędzie na raz.
Oczywiście, ci księża i zakonnicy służą już w wielu różnych wioskach, a ich obciążenie pracą jest coraz większe. Tymczasem potrzeba duszpasterskiego towarzyszenia rodzinom i młodzieży, i jest to sprawą najwyższej wagi, ponieważ wielu młodych zawiera małżeństwo z osobami innych wyznań, rezygnując z własnej wiary katolickiej. Wzrasta również liczba rozwodów i rozbitych rodzin. Ponadto, istnieją pewne tradycje lokalne, które są problematyczne, na przykład praktyka aranżowanych małżeństw między kuzynami, która jest nadal powszechna. Potem jest praktyka zwyczaju, zgodnie z którym, jeśli jedna osoba z pary umiera, druga jest często ponownie łączona z krewnym. W takich sytuacjach różnica wieku może być znaczna. Ideą tych tradycji jest utrzymanie bogactwa i majątku w rodzinie. Jednak coraz więcej młodych ludzi odrzuca te tradycje, które nie szanują ani wolnej woli, ani szczęścia stron małżeńskich. To z kolei prowadzi do konfliktów w rodzinach. Tak więc i tutaj jest dużo pracy do wykonania dla Kościoła.
„Najwyższy czas, aby zaangażować świeckich, aby mogli podjąć aktywną rolę w apostolacie rodzinnym”, mówi bp Andrzej Marak z diecezji Tura. Dlatego stabilne rodziny chrześcijańskie mają do odegrania kluczową rolę w Kościele i społeczeństwie”. Oczywiście, ci świeccy pomocnicy przede wszystkim muszą być przygotowani do pracy z rodzinami, dlatego w tym celu biskup ustanowił program. Odbędą się specjalne kursy szkoleniowe dla 630 pomocników świeckich, podzielonych na pięć grup. Problem polega na tym, że biskup nie ma pieniędzy, których potrzebuje. W wyniku pandemii dochody z niedzielnych zbiórek spadły prawie do zera. A rodziny nie mogą od czasu do czasu wnosić niczego więcej niż garść ryżu. Zgodziliśmy się więc wesprzeć ten kluczowy program wkładem w wysokości 7000 euro. Wtedy rodziny będą mogły otrzymać wsparcie, którego potrzebują.
Ks. Andrzej Paś, PKWP