Solidarni z Libanem
To niewielki kraj, graniczący od zachodu z Morzem Śródziemnym, od południa z Izraelem, a od wschodu i północy z Syrią. Ze względu na swoje geograficzne położenie, Liban stał się swoistym łącznikiem pomiędzy basenem Morza Śródziemnego a zapleczem arabskim, co wzbogaciło jego historię i ukształtowało tożsamość kulturową charakteryzującą się dużą różnorodnością etniczno-religijną. Początki libańskiego chrześcijaństwa sięgają czasów Jezusa Chrystusa. Tyr i Sydon są miejscami biblijnymi. W Piśmie Świętym słowo Liban zostało wymienione 72 razy. Jeszcze przed I wojną światową doszło do wielu aktów ludobójstwa na chrześcijanach. Najważniejsze z nich to te dokonane przez Druzów w 1840 i 1860 roku. Wielu ludzi zostało zmuszonych do opuszczenia kraju. Po wojnie izraelsko-palestyńskiej w latach 1947-1949 do Libanu przybyli Palestyńczycy, ponieważ uciekali z kraju lub zostali z niego wydaleni. Do dziś w Libanie znajduje się co najmniej dziesięć obozów dla uchodźców palestyńskich. Mają oni własne prawa, są chronieni i mają własne ustawodawstwo w kraju, a mimo to przyczyniają się do destabilizacji Libanu.
Trwający od 2011 roku kryzys syryjskich uchodźców sprawił, że liczba przesiedleńców mieszkających w Libanie wzrosła do 1,5 miliona, a większość z nich to muzułmanie. Wchłonięcie dużej liczby sunnitów zagraża w ten sposób wewnętrznej równowadze kraju. 17 października 2019 r. rozpoczęły się masowe antyrządowe demonstracje przeciwko politycznemu establishmentowi. Konstytucja Libanu gwarantuje wolność religii.
Aktualnie w Libanie wyróżniamy pięć głównych grup chrześcijan: katolicy, Ortodoksyjne Kościoły orientalne, wschodni prawosławni, Asyryjczycy i różnego rodzaju Kościoły ewangelickie i protestanckie. Kościół w Libanie wykonał ogromną pracę, aby zmniejszyć dystans między religiami i między kulturami poprzez edukację. Wykształcił całe pokolenia, zarówno muzułmanów, jak i chrześcijan. W niektórych szkołach katolickich prawie 90% uczniów to muzułmanie, zwłaszcza na obszarach, gdzie stanowią oni większość. Chrześcijanie mają swoje szkoły, ale są one otwarte dla wszystkich. Wpłynęło to pozytywnie na sposób myślenia wielu Libańczyków i z tego powodu fanatyzm nie jest tak rozpowszechniony jak w innych krajach świata arabskiego. Kultura dialogu, szacunku i wzajemnego współistnienia jest promowana przez różne katolickie instytucje opiekuńcze, takie jak: szpitale, przychodnie, sierocińce, ale przede wszystkim szkoły. Niemniej jednak, aktualnie sytuacja szkół katolickich w Libanie jest trudna, a nawet rozpaczliwa.
Liban jest krajem, w którym nie ma planów emerytalnych, ubezpieczeń społecznych czy innych programów socjalnych, więc osoby starsze lub słabsze są utrzymywane przez swoje dzieci i krewnych. Jednak w obliczu kryzysu gospodarczego, na który nałożyła się pandemia i skutki uboczne wybuchu, stało się to obecnie niemożliwe. Dla 77% libańskich rodzin brakuje pieniędzy na wyżywienie, a 60% pożycza pieniądze albo kupuje na kredyt. Cena żywności wzrosła o 400% (dane UNICEF). Bezrobocie sięga ponad 50%. Kraj zmaga się z notorycznym brakiem prądu, lekarstw i paliwa. Jest to największy kryzys gospodarczy od 150 lat. W ciągu jednego roku Liban przeżył ich kilka. Pierwszym z nich były społeczne niepokoje i protesty w październiku 2019 r., które do tej pory nie doczekały się konkretnego rozwiązania. Następnym był kryzys COVID-19 o ogromnych kosztach społecznych i finansowych. Na koniec Bejrut przeżył katastrofalny wybuch 4 sierpnia 2020 r., który dotknął w głównej mierze zamieszkałą przez chrześcijan dzielnicę, co miało również ogromne uboczne konsekwencje dla tej wspólnoty. Wiele czynników – poziomy emigracji i wskaźniki urodzin – zmieniają proporcje pomiędzy różnymi wyznaniami. W wyniku tych procesów zmniejsza się liczba chrześcijan. Ta ewolucja będzie niewątpliwie mieć negatywny wpływ na ich rolę i siłę polityczną. Ścisłe powiązanie wolności religijnej z polityką wewnętrzną i zagraniczną wywiera ogromny wpływ na perspektywy pełnej realizacji prawa do wolności myśli, sumienia i religii.
Plan obchodów XIII Dnia Solidarności z Kościołem Prześladowanym
środa, 10 listopada 2021 - Warszawa
godz. 9.30 - Konferencja prasowa w siedzibie KEP w Warszawie;
W konferencji będą uczestniczyć:
- J. E. Ks. Abp Georges Bacouni - Katolicki Arcybiskup Kościoła Greckomelchickiego Bejrutu i Byblos w Libanie,
- J.E. Ks. Abp Tadeusz Wojda - Przewodniczący Sekcji Polskiej PKWP, Arcybiskup Metropolita Gdański (on-line),
- Ks. Bp Artur Miziński, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski,
- Ks. prof. Waldemar Cisło - Dyrektor Sekcji Polskiej PKWP.
godz. 18.15 - Radio Maryja i TV Trwam – „Rozmowy niedokończone” (goście: J. E. Ks. Abp Georges Bacouni, ks. prof. Waldemar Cisło)
czwartek, 11 listopada 2021 (Święto Niepodległości) - Warszawa
godz. 18:00 - Msza święta z uroczystym wprowadzeniem relikwii św. Charbela w parafii św. Karola Boromeusza, ul. Kadetów 33, Warszawa-Wawer, homilia abp George Bacouni;
sobota 13 listopada 2021 - Częstochowa
godz. 21.00 - Apel Jasnogórski, Jasnogórskie Sanktuarium, Częstochowa;
niedziela 14 listopada 2021 - Kraków, Poznań
godz. 7.00 - Msza Święta transmitowana przez TVP w Krakowie –Łagiewnikach, homilia abp Georges Bacouni;
godz. 15.30 - Msza święta w Katedrze w Poznaniu, homilia abp Georges Bacouni; Po mszy św. w godz. 16:45 - 17:30 zapraszamy na briefing prasowy w Laboratorium Wiary im. Jana Pawła II, ul. Ostrów Tumski 17 z udziałem abp. Georgesa Bacouniego.
Życiorys ks. abp. Georgesa Bacaouniego (Bakouny)
Ksiądz Arcybiskup Georges Bacaouni (Bakouny) urodził się 16 maja 1962 r. w Aïn el-Roummaneh, w Libanie. Jest kapłanem od ponad 26 lat, a biskupem od ponad 15 lat Greckiego Katolickiego Kościoła Melchickiego, w Libanie trzeciego pod względem liczebności wyznaniowej .
Otrzymał licencjat z filozofii i teologii w Instytucie św Pawła Harisie (Liban), a na Uniwersytecie Libańskim (Bejrut) dyplom zwieńczający studia administracji biznesu i rachunkowości.
30 lipca 1995 przyjął święcenia kapłańskie. Został inkardynowany do archidiecezji Bejrutu i Dżubajl. Tam pracował przede wszystkim jako duszpasterz parafialny. W 1998 roku został przyjęty do zarządu patriarchatu duchownego w Rabieh i pełnił funkcję nadzorcy generalnego w biskupstwie Bejrutu. Został członkiem komisji misyjnej i koordynatorem młodzieżowej komisji diecezjalnej Pracował w parafiach Bikfaya, Ballouneh, i Safra.
22 czerwca 2005 Synod Kościoła melchickiego wybrał go na arcybiskupa melchickiej grecko-katolickiej archieparchii Tyru (wybór został zatwierdzony 20 października 2005 przez papieża Benedykta XVI). Sakry biskupiej udzielił mu 27 listopada 2005 patriarcha Grzegorz III Laham BS.
21 czerwca 2014 r. został mianowany przez Patriarchę Grzegorza III Lahama arcybiskupem synodu Melchickiego melchickiej grecko-katolickiej archieparchii w Akka i 5 sierpnia został ustanowiony w tym urzędzie.
8 listopada 2018 r. został wybrany na arcybiskupa Bejrutu i Byblos (czyli Jbeil=Gibail).
Papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich 6 sierpnia 2019 r.
Materiały do pobrania
- Plakat
- Materiały liturgiczne
- Ulotka
- Baner na stronę internetową
- Materiały prasowe
- Prezentacja "Solidarni z Libanem"
- Film dokumentalny CRTN: Liban – „Siedem sekund”. Film opowiada o rzeczywistości Libanu dziś i jutro.
Materiały dla katechetów
- Konspekty katechetyczne - przedszkola
- Konspekty katechetyczne - klasy I-IV szkoły podstawowej
- Konspekty katechetyczne - klasy V-VIII szkoły podstawowej
- Konspekty katechetyczne - szkoły ponadpodstawowe
- Konspekty katechetyczne - szkoły specjalne
Życiorys ks. abp. Georgesa Bacaouniego (Bakouny)
Ksiądz Arcybiskup Georges Bacaouni (Bakouny) urodził się 16 maja 1962 r. w Aïn el-Roummaneh, w Libanie. Jest kapłanem od ponad 26 lat, a biskupem od ponad 15 lat Greckiego Katolickiego Kościoła Melchickiego, w Libanie trzeciego pod względem liczebności wyznaniowej .
Otrzymał licencjat z filozofii i teologii w Instytucie św Pawła Harisie (Liban), a na Uniwersytecie Libańskim (Bejrut) dyplom zwieńczający studia administracji biznesu i rachunkowości.
30 lipca 1995 przyjął święcenia kapłańskie. Został inkardynowany do archidiecezji Bejrutu i Dżubajl. Tam pracował przede wszystkim jako duszpasterz parafialny. W 1998 roku został przyjęty do zarządu patriarchatu duchownego w Rabieh i pełnił funkcję nadzorcy generalnego w biskupstwie Bejrutu. Został członkiem komisji misyjnej i koordynatorem młodzieżowej komisji diecezjalnej Pracował w parafiach Bikfaya, Ballouneh i Safra.
22 czerwca 2005 Synod Kościoła melchickiego wybrał go na arcybiskupa melchickiej grecko-katolickiej archieparchii Tyru (wybór został zatwierdzony 20 października 2005 przez papieża Benedykta XVI). Sakry biskupiej udzielił mu 27 listopada 2005 patriarcha Grzegorz III Laham BS.
21 czerwca 2014 r. został mianowany przez Patriarchę Grzegorza III Lahama arcybiskupem synodu Melchickiego melchickiej grecko-katolickiej archieparchii w Akka i 5 sierpnia został ustanowiony w tym urzędzie.
8 listopada 2018 r. został wybrany na arcybiskupa Bejrutu i Byblos (czyli Jbeil=Gibail).
Papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich 6 sierpnia 2019 r. [5]