Kraina porannego spokoju
Dla Korei Północnej wszelkie formy religii muszą zostać zlikwidowane.
Głos Amazonii
Amazonia służy całej planecie z jej wieloma korzyściami. Region ten, w tym kontekście, jest obecnie dotknięty problemami.
W cieniu krzyża
Gdzieś tam, pośród gorących piasków Erytrei chrześcijański krzyż jest nie tylko symbolem. On dzieje się naprawdę…
Wolna
A wolność – jak towar – przelicza on na pieniądze. Tylko Bogu smutno, że człowiek sprzedaje człowieka…
Nie można przemilczeć!
Kościół w Sudanie Południowym ciężko pracuje na szczeblu lokalnym, aby zaszczepić chęć pokoju i harmonii.
Zabić księdza
Wydaje się, że współcześnie rola męczennika ewoluowała. Teraz swoją śmiercią męczennik nie tylko ukazuje obecność Boga i Jego miłość. Jego krew ma dziś wołać o pokój i sprawiedliwość. Ma wołać o godność każdego człowieka.
Burka
Nawal mieszka w Arabii Saudyjskiej. Codziennie zasłania twarz jak każda muzułmanka. Jednak ten zwyczaj nie jest motywowany względami religijnymi.
Perskie oblicze Kościoła
Oczy całego świata cały czas są utkwione w relacje pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Iranem.
Co stanowi Kościół
Musimy kontynuować dialog międzyreligijny jako muzułmanie i jako chrześcijanie. Muszą zostać zasiane w nas nasiona pokoju.
Na naszych oczach
A może ta męczeńska śmierć oczyszcza Kościół ze współczesnych grzechów, które zaciemniają twarz Kościoła.
Czas męczenników
Ekstremistyczny islamizm, nieumiarkowany nacjonalizm i autorytarne ideologie są nadal głównymi czynnikami prześladowania chrześcijan i innych mniejszości religijnych.
Żadnych świętości
Nie zawsze kościół może być bezpiecznym miejscem. O tym fakcie przekonali się chrześcijanie ze Sri Lanki, kiedy cały świat obiegła dramatyczna wiadomość o zamachu terrorystycznym w Niedzielę Wielkanocną.
Boże kilometry
Siedemdziesiąt lat temu organizacja założona przez „Ojca Słoninę”, Werenfrieda van Straatena (1913-2003), dziś: Pomoc Kościołowi w Potrzebie, zainicjowała kampanię „Pojazd dla Boga”.
To nasza misja…
Misją Kościoła jest człowiek. Tak niegdyś pisał św. Jan Paweł II, by wskazać na konkretnego człowieka i jego osobisty świat dramatu. To właśnie tu Kościół pokazuje, jak „oddycha”, a może raczej „czym” oddycha.